“Ne nuk ta shpallëm Kur’anin për të munduar ty.” (Kur’an: 20:02)
—–
Ajo që e mundon njeriun në aspektin shpirtëror dhe mendor është mosnjohja e përfundimit të veprave apo mosgjetja e rrugëve se si ato marrin kuptim.
Imagjino kur bën një punë të mirë dhe personi që e ke ndihmuar nuk e vlerëson; kjo situatë e mundon njeriun shpirtërisht.
Imagjino të mundohesh nga një mëkat, i cili të brengos shpirtin shpesh.
—–
Në kaosin e të gjitha këtyre mendimeve të jetës, fjalët e Zotit mbeten shërim, bekim dhe dritë në udhën e njerëzimit. Ashtu siç verset e Kur’anit na thonë, mos u brengos, sepse për çdo gjë e për gjithkënd ka një Zot të gjithëditur.
