E sheh ashiqare qe t’paret e qisaj species rurale te Deçanit, jane ata qe nuk kane hypë ne anijen e Nuhit a.s.
I kane hype skijave n’pike t’ nxetit, e fati i tyre qe jane pakurrizor, se e kishin thy kurrizin si n’pike t’mrazit.
Shyqyr qe jane kaq pak, te pa rendesishem, te manipulueshem, pa peshe specifike, sikur shkuma e detit. Nuk kane ndikim as ne familjet e ngushta te tyre bile, e lere me ne shoqeri.
Levizin por jane te vdekur. Jane si mumiet e Egjiptit te vjeter.
Doren n zemer, si keta jane edhe te gjithe ata llaskucat qe lehin pas anijes se Nuhit, a.s. pas Islamit. Jane ata te fundosurit, te ngulfaturit ne tru dhe zemer, qofshin ata: shkrimtare, historian, filozof, msusa…
“… Ata kanë zemra, por nuk kuptojnë. Ata kanë sy, por nuk shohin. Ata kanë veshë, por nuk dëgjojnë. Ata janë si kafshët, madje edhe më të humbur…”
(Kur’an, El-A’raf,179)
Mr.sci. Saad Riza Gashi
