Kishte qene njehere nje sorre pendëzezë, fodulle dhe bishtpërpjetë. Nje dite ajo sheh nje pellumb te bukur duke ecur. Pendëzeza u mrekullua nga te ecurit e pellumbit, i cili dukej si e ecur mbreterish. Ajo filloi ta krahasoje veten me pellumbin. Ne ate çast mori nje vendim: Te imitoje pellumbin ne ecjen e tij..
Menjehere ia nisi te ushtrohet duke u krekosur si pellumbi, duke fryre kraherorin dhe gugatur si pellumbat, te pakten keshtu besonte, pasi deshtoi ne menyre te shemtuar. Kur e humbi shpresen se mund te imitoje pellumbin, vendosi te kthehet ne origjinen e saj, sorren. Por edhe ketu deshtoi, pasi kishte harruar ecjen e saj te meparshme. Pendëzeza tanimë kishte humbur identitetin e saj. Tashme jo qe pellumb nuk u bë, por as sorre nuk ishte më.
Kjo ndodhe me këdo qe heq dore nga origjina dhe identiteti i tij duke rendur pas nje identiteti te huaj. Prandaj ji vetja dhe jo dikush tjeter, mos genje as veten as te tjeret qe ushqehen me genjeshtra.
Ooo ju grupet qe ia keni msy ne te majte, prej Deçan e deri n Vatikan, kthehuni ne te djathte, se genjeshtrat dhe falsifikimet e tyre kane skaduar para me shume se 1400 viteve, me shpalljen e se vertetes, Kur’anit.
Mr.sci. Saad Riza Gashi
