Kur’ani nuk përmban fjalën “mrekulli”, në vend të kësaj përdor fjalën “shenjë”. Gjuha kuranore na ndihmon të kuptojmë qëllimet e saj. Mrekullia është një formë e paaftësisë dhe është një fjalë që tregon qëndrimin pasiv të një personi, ndërsa shenja provokon qëndrim pozitiv, pasi është ftesë për meditim dhe arsyetim.
Mrekullia krijon gjendje habie për ata që e shohin, por ky nuk është thelbi i besimit që e do Zoti i Plotfuqishëm, Ai do që besimi të jetë fryt i përvojës, meditimit, kërkimit, luftës dhe tejkalimit në lartësi e pastërti dhe çlirim nga egoja dhe barra e baltës.
