Lizzie Greenwood, një aktiviste britanike, është në një grevë urie për të protestuar ndaj rolit të Mbretërisë së Bashkuar në mundësimin e krimeve të luftës izraelite në Gaza. Prej 27 ditësh, ajo ka konsumuar vetëm elektrolite dhe kalori minimale dhe herë pas here 250 kalori në ditë në shenjë solidariteti me palestinezët që jetojnë nën rrethim në Gaza, pasi ndihmat vazhdojnë të jenë të bllokuara.
Greva e saj e urisë është një akt radikal solidariteti, i nxitur nga besimi i saj se financimi dhe armatosja e Izraelit nga Mbretëria e Bashkuar e bën atë bashkëpunëtor në gjenocid. Lizi ka provuar shumë mënyra të tjera për të protestuar deri në grevën e urisë, duke e lënë të besojë se e vetmja gjë që i ka mbetur për të dhënë është trupi i saj, jeta e saj. Ajo refuzon të jetë bashkëpunëtore në gjenocid dhe e sheh këtë si mënyrën e saj për të detyruar qeverinë e Mbretërisë së Bashkuar të përballet me të vërtetën.
Pavarësisht nga dëmit fizik, përfshirë shtrimin në spital, Lizzie vazhdon, duke thënë: “Çfarëdo që po kaloj, nuk është asgjë në krahasim me atë që njerëzit në Gaza po jetojnë çdo ditë.” Sulmi i saj nxjerr në pah jo vetëm urgjencën e luftës së Izraelit ndaj Gazës, por edhe fuqinë e rezistencës individuale për të nxitur ndryshime kolektive.
