Ky fshat në Turqi nuk është si gjithë të tjerët. Aty, banorët flasin një gjuhë të vecantë, e cila përbëet nga tingujt që lirohen përmes firshkëllimës.
Kjo gjuhë e vecantë nga eskpertët quhet “gjuha e zogjve”, dhe kur e dëgjojnë njerëzit, binden se ajo vërtetë u përngjanë tingujve të tyre.
Kjo gjuhë deri vonë është konsideruar si gjuhë në zhdukje e sipër, por banorët e fshatit kanë marrë masa që të mos humbet kjo kulturë. Edhe UNESCO e ka vënë në mbrojtje të trashëgimisë kulturore, si një gjuhë e rrallë që flitet nga më pak se 10.000 persona.
Kjo gjuhë është sistem i sofistikuar i komunikimit, por megjithatë ka nevojë për mbrojtje, pasi gjeneratat e reja nuk e njohin edhe aq mirë. Për ta kujtuar gjuhën e tyre të vecantë, ata e mbajnë edhe një festival vjetor. /MESAZHI/
