1. Politike:
Ndërhyrjet në çështjet fetare minojnë pavarësinë natyrale të këtyre çështjeve. Kjo krijon precedent për ndërhyrje të tjera të ngjashme, të cilat mund të dëmtojnë ekuilibrin ndërmjet besimit dhe politikës.
2. Doktrinale:
Bektashizmi si një derivat i Islamit ka një delikatesë të veçantë në lidhjen e tij me burimet islame. Klerikët dhe përfaqësuesit bektashinj duhet të reflektojnë mbi rrezikun e shkëputjes nga tradita islame. Ndërsa përpiqen të krijojnë një identitet të veçantë, ata rrezikojnë të transformohen në një sekt me besime të zbehta, duke e humbur thelbin e besimit dhe rrugën shpirtërore.
3. Kulturore:
Promovimi i bektashizmit si një rrymë me interesa të veçanta për botën mund të komercializojë dhe zhveshë thelbin e saj mistik. Kjo do të çonte në krijimin e miteve dhe hiperbolave që përbëjnë një imazh fallco, duke e larguar bektashizmin nga urtësia dhe mësimet e tij tradicionale.
Përfundim:
Ndërhyrja shtetërore në emër të tolerancës fetare është një praktikë problematike. Toleranca nuk mund të diktohet nga shteti; ajo lind natyrshëm nga urtësia, pjekuria dhe rrethanat shoqërore. Promovimi i saj kërkon një qasje më të ndjeshme dhe të përmbajtur, që respekton identitetet dhe besimet e ndryshme.
Hoxhë Vladimir Kera
