Qeveria e kryeministrit francez Michel Barnier ra sot pas votimit të një mocioni mosbesimi në Asamblenë Kombëtare të vendit, transmeton Aandolu.
Gjithsej 331 deputetë në dhomën e ulët të parlamentit francez votuan kundër qeverisë, duke tejkaluar minimumin prej 288 të nevojshëm për të larguar qeverinë e pakicës të Barnierit.
Kjo ishte hera e parë që një qeveri franceze bie nga një mocion mosbesimi që nga viti 1962.
Gjatë seancës së debatit përpara votimit, Barnier tha se mocioni “do ta bënte gjithçka më të rëndë dhe të vështirë”.
Ai vuri në dukje se financat publike janë në një gjendje shumë të komplikuar dhe se “realiteti” i buxhetit nuk do të “zhduket me magjinë e një mocioni mosbesimi”.
Ai tha gjithashtu se çdo qeveri e ardhshme do të duhet gjithashtu të përballet me këtë realitet. “Borxhi do të jetë gjithmonë aty”, theksoi ai.
Barnier ishte thirrur në nenin 49.3 të Kushtetutës për të miratuar projektligjin e diskutueshëm të buxhetit të sigurimeve shoqërore të hënën, duke pezulluar seancën e Asamblesë Kombëtare pa debat.
Ligjvënësit nga partitë e të dyja orientimeve, të djathta dhe të majta, dënuan veprimin, me të dyja palët që paraqitën mocione mosbesimi për të rrëzuar qeverinë.
Partia e krahut të djathtë Tubimi Kombëtar (RN) njoftoi se do të mbështeste mocionin e Frontit të Ri Popullor (NFP) të krahut të majtë, një lëvizje që e shtyu qeverinë drejt rrëzimit, pasi Barnierit i mungonte shumica në dhomën e ulët.
Vendi ka përjetuar paqëndrueshmëri politike që nga qershori, pas dështimit të bllokut qendror të Macronit dhe fitores së RN-së në zgjedhjet e BE-së.
Si përgjigje, Macron bëri thirrje për zgjedhje të parakohshme parlamentare në dy raunde më 30 qershor dhe 7 korrik, por asnjë parti nuk fitoi vota të mjaftueshme (289) për të siguruar një shumicë absolute në dhomën e ulët.
NFP-ja ishte shfaqur me më shumë vota dhe vende në parlament në zgjedhjet në fillim të këtij viti, duke argumentuar se kishte të drejtë për një kryeministër nga radhët e veta, por kishte vështirësi për të propozuar një kandidat.
Pas disa javësh ndarjesh të brendshme, NFP-ja emëroi Lucie Castetsin për kryeministre më 23 korrik.
Megjithatë, presidenti Emmanuel Macron tha se nuk do të emëronte një kryeministër deri në mes të gushtit, pavarësisht propozimit, dhe hodhi poshtë një kandidat të krahut të majtë.
Ai u përball me kritika për vonimin e procesit, duke nxitur paqëndrueshmëri të mëtejshme pasi pranoi dorëheqjen e kryeministrit të atëhershëm Gabriel Attal më 16 korrik, pasi fillimisht e refuzoi atë më 8 korrik.
Më 5 shtator, Macron më në fund emëroi për kryeministër Barnierin, një politikan i qendrës së djathtë, ish-komisioner evropian dhe ish-ministër i Jashtëm.
