Besimtari duhet të mbajë qëndrim të shëndoshë ndaj rizkut – furnizimit.
Islami nuk ia mohon askujt kontributin për të arritur te rizku. Njëkohësisht i kërkon që të sjellë në vëmendje bindjen se rizku është caktim i Allahut të Lartësuar. Me këtë vendos ekuilibra duke mënjanuar egoizmin, narcizmin dhe adhurimin e kapitalit në vend të Zotit. Thellë bindja në urtësinë e burimit të rizkut nga Krijuesi, hap dyert e lumturimit me atë çka e posedon dhe dëshirën për të rrugëtuar më lartë përmes rrugës së hallallit.
Ibrahim bin Ethemi r.a. pasi që e sheh një njeri të pikëlluar e pyet: “O njeri, po t’i bëj tri pyetje, e ti përgjigju”. Ai i thotë: “Urdhëro”.
A mund të qarkullojë diçka në këtë botë e që nuk dëshiron Allahu?
Jo – u përgjigj ai.
A mund ta zvogëlojë rizkun diçka prej asaj çka e ka caktuar Allahu.
Jo.
– A mund të zvogëlohet një sekondë çasti nga momenti që Allahu e ka caktuar që të vdesësh, e të mos jetosh më shumë?
Jo.
Atëherë, për çka brengosesh, e je i pikëlluar?!
Nuk njohim varfëri e vende të varfra. Ajo që dimë nga përvoja është vendosja e një sistemi të dështuar nga grupet e fuqishme të interesit në menaxhimin e barabartë të resurseve tokësore.
Pjesë nga ligjërata e ditës më të bukur të javës
Hoxhë Nexhmedin Ademi
