Të mërkurën më 24 korrik 2024, Presidenti izraelit Bibi Netanyahu, mbajti një fjalim në Kongresin e Shteteve të Bashkuara të Amerikës që do të mbetet në histori si një ofendim dhe shkërmoçje e traditës dhe vlerave amerikane.
Fjalimi i tij me tone histerike përcjellur me kërcënime dhe parashikime apokaloptike që zgjati plot 60-minuta,u përcoll me duartrokitje frenetike, ovacione dhe me 58 herë ngritje në këmbë.Këtë spektakël përulës dhe servilizëm të pa parë grotesk do ta kishin lakmi Stalini, Hitleri, Duce, Tito,Mao, Enveri etj si dhe çdo president amerikan kur i drejtohet kombit nga salla e këtij Kongresi.
Lidershipi politik amerikan (si edhe ai europian), i korruptuar totalisht nga IPAC–(Loby izraelit në SHBA), i zhytur në një krizë të thellë sociale të pa precedentë me skandale financiare,afera seksuale, pedofilije, pret me ovacione frenetike liderin Izraelit, që Senatoti i mirënjohur amerikan Bernie Sanders me të drejt e quajti kriminel lufte.
Folësi, kryeministri hebre,që në Izrael ka disa aktakuza dhe dënime nga Gjykata Izraelite për korrupsion dhe shkelje të ligjit,poashtu i akuzuar se qëllimisht përkrahu dhe më vonë injoroi madje paralajmërimet për sulmin e Hamasit me 7Korrik 2023 për qëllime politike.
Kryeministri Natanjahu,që në Izrael përballet me protesta dhe demonstrata të përditshme nga vet izraelitët, me paturpësinë më të madhe,nga salla e Kongesit Amerikan, tempullit të demokracisë botërore që nga viti 1789 erdhi dhe predikoi,kërcënoi dhe definoi të ardhmen kolektive të SHBA ve dhe Përëndimit, në sytë dhe veshët e ligjdhënësve amerikanë.
Të gjithë përfaqësuesit republikanë dhe gjysma e atyre demokratë që ishin prezent aty,nuk u shqetësuan nga dezinformimet, gënjeshtrat, akuzat dhe deklaratat e tij makabre se:
* “Lufta në Gaza ka një nga indekset më të ulëta të viktimave në historinë e luftës urbane”
“Asnjë civil palestinez i vetëm i pafajshëm nuk është vrarë nga IDF në Rafah”;
* “Irani qëndron pas gjithë terrorizmit, gjithë trazirave, gjithë kaosit dhe gjithë vrasjeve të pafundme. Dhe kjo nuk duhet të jetë çudi”;
* “Për Iranin, Izraeli është i pari në shënjestër, Amerika është e dyta. Kur Izraeli lufton Hamasin, ne po luftojmë Iranin. Kur luftojmë Hezbollahun, po luftojmë Iranin. Kur luftojmë Houthi-t, ne po luftojmë Iranin. Dhe kur luftojmë Iranin, ne po luftojmë terrorizmin radikal botëror”;
* “Ne nuk po mbrojmë vetëm Izraelin, ne po mbrojmë Shtetet e Bashkuara. Armiqtë tanë janë armiqtë tuaj. Lufta jonë është lufta juaj. Fitorja jonë është fitorja juaj“.
-Porositë e Netanjahut ishin këto:
*Nuk ka gjenocid ndaj palestinezëve.
*Nuk ka Palestinë.
*Palestinezët kolektivikisht janë terroristë që duhen luftuar gjerë në zhdukje.
Më pas, për t’i dhënë konatacion biblik dhe për t‘i nxitur ungjillorët amerikanë dhe krishterët tjerë, propozoi një “Aleancë Abrahamike”, e përbërë nga Izraeli, SHBA ja si dhe vendet arabe tani të nënshtruara ndaj SHBA-ve dhe Izraelit.
Ai në delirin e tij për një aleance strategjike, ushtarake, politike dhe ekonomike, të quajtur ‘Aleanca Abrahamike’ qortoi papërgjegjësinë dhe injorancën e Përëndimit duke ua përkujtuar atyre në audiencë dhe publikut gjithandej se sikur SHBA-të dhe Përëndimi ta kishin krijuar këtë aleancë 10 vjet më parë, sigurisht Arabia Saudite, Emiratet e Bashkuara Arabe, Bahreini, Jordania dhe Egjipti do të ishin bashkuar këtij projekti.
Me tërhjeqjen e z.Biden nga gara zgjedhore,ngritjes se entuziazmit, dinamikës dhe gjasave në fitoren e Partisë Demokratike në krye me Zonjën Harris e cila ka sinjalizuar një rezervim dhe qasje tjetër ndaj Natanjahut, ‘Aleanca Abrahamike’ del të jetë një dështim i paralajmëruar. Pa marrë para syshë orvatjet e Netanjahut që konfliktin izraelito-palestinez ta shëndrrojnë në një luftë globale mbi baza fetare në konceptin eskatologjik të ideuar nga sionistët ungjillorë në SHBA dhe atyre izraelit gjithandej, pjesa tjetër e botës gjithnjë e më tepër po largohet nga dominimi dhe influenca e SHBA-ve,Izraelit dhe BE-së.
Në një bote multipolare me konturat gjithnjë e më të dukshme,përplasjët dhe luftërat nuk do të bëhën si më parë sipas skenareve nga hegjemonia e botës Përëndimore.
Korab Blakaj
