E shndërron në pluhur (e shkërmoq), në blozë, në tallash… në hime. Ia bën mendjen lëpirëse, si lëpirësja e sheqerit.
Ia fshin ndjenjat ashtu siç bujku e fshin grurin dhe e ndan prej bykut.
Njeriu me stres, është njeri shumë i vetmuar dhe fillikat i huaj, sepse ai gjithmonë është i zënë me mbledhjen e copëzave të vetes së tij, të cilat ia ka shpërndarë iluzioni; i zënë me mbledhjen e mendjes, sa herë që i fluturon në pluhur.
Ai është i zënë me mbledhjen e grimcave të tij..!”
________________________
Dr. Mustafa Mahmud, nga libri: Ëndrrat, tema Vrimë në mur!
Hoxhë Lavdrim Hamja
