Nga të gjitha 28 vendet anëtare të BE-së, vendi që ka më së shumti probleme me zhurmën e ambientit, dhe që ka më së shumti dendësi, rrjedhimisht zhurmë të fqinjëve, është Malta, me 26.2%.
Kjo mund të lidhet me dendësinë e popullsisë së vendit – ka më shumë banorë për kilometër katrorë (1,260 / km²) se çdo vend evropian, përveç Mbretërisë së Bashkuar, Monakos dhe Qytetit të Vatikanit.
Gjermania (25.1 për qind) dhe Holanda (24.9 për qind) ndoqën nga afër Maltën, pasi rreth një e katërta e popullsisë së tyre kanë raportuar zhurmë nga mjedisi i tyre.
Përqindja më e ulët e acarimit të zhurmave nga fqinjët është regjistruar në Irlandë (7.9 përqind).
Përsëri, kjo mund t’i atribuohet popullsisë së rrallë të Irlandës. Në vetëm 65 banorë për kilometër katror, shansi i fqinjëve të zhurmshëm që prishin një gjumë të mirë të natës është shumë i reduktuar.
Cilat faktorë ndikuan në ndjeshmërinë ndaj zhurmës?
Çuditërisht, ata që jetojnë në qytete (23.3 për qind) raportuan mbi dyfishin e zhurmës nga rruga ose fqinjët se sa ato në zonat rurale (10.4 për qind).
Një faktor shtesë që ndikoi në ndjeshmërinë ndaj zhurmës ishte numri i banorëve që jetojnë në një vendbanim, me përqindjen e zvogëlimit të më shumë njerëzve që jetojnë në familje.
Pothuajse 20.8 për qind e njerëzve pretenduan se ishin të shqetësuar nga zhurma në lagje, në krahasim me 17.8 për qind të familjeve me dy të rritur dhe 16.6 për qind të banesave që strehonin tre ose më shumë të rritur.
Në mënyrë të ngjashme, pjesëmarrja është më e lartë për familjet pa fëmijë të vegjël (18.4 për qind) sesa për ata me fëmijë të vegjël (17.5 për qind). /MESAZHI/
